Πρεσβυωπία

Στην κατάσταση ηρεμίας του ματιού, είμαστε προγραμματισμένοι  να κοιτάμε μακριά και η οπτική ισχύς του οφθαλμού είναι τέτοια (περίπου 60 διοπτρίες), ώστε να σχηματιστεί ένα ευκρινές είδωλο στον αμφιβληστροειδή του ματιού, από ένα μακρινό αντικείμενο, δηλαδή πέραν των 6 m.

Όταν διαβάζουμε, γράφουμε, σχηματίζουμε μηνύματα στο κινητό μας, το αντικείμενο δεν είναι πια μακρινό, μιας και βρίσκεται σε μικρή, κοντινή, απόσταση μεταξύ 25 και 50 cm. Σε τέτοιες κοντινές αποστάσεις, η οπτική ισχύς των 60 dpt δεν αρκεί.  Χρειάζεται περισσότερη, ίσως και 10 dpt επιπλέον. Η αναγκαία αύξηση της οπτικής ισχύος προέρχεται από τον κρυσταλλοειδή φακό του ματιού, ο οποίος αλλάζει το σχήμα του ώστε το είδωλο ενός κοντινού αντικειμένου να εστιαστεί  στον αμφιβληστροειδή  και λέγεται προσαρμογή. 

Με την πάροδο του χρόνου, ο φακός σκληραίνει και χάνει την ελαστικότητά του, με αποτέλεσμα η δυνατότητα προσαρμογής να ελαττώνεται. Αυτή η βαθμιαία ελάττωση της προσαρμογής, που δεν επιτρέπει πλέον στο άτομο να βλέπει καθαρά τα κοντινά αντικείμενα είναι η πολύ γνωστή μας πρεσβυωπία.

Αν και κατατάσσεται στις διαθλαστικές ανωμαλίες, η πρεσβυωπία θεωρείται μία φυσιολογική εξέλιξη του οφθαλμού, που εμφανίζεται σταδιακά. Ενώ συχνά αναφέρεται ότι αρχίζει μετά τα 40 έτη, στην πραγματικότητα η μείωση του αποθέματος της προσαρμογής είναι μια διαδικασία που ξεκινά από … τη γέννηση, αλλά γίνεται πλέον εμφανής, ως δυσκολία στην ανάγνωση και γενικά στην παρατήρηση κοντινών αντικειμένων, κατά τη μέση ηλικία.

Οι υπερμέτρωπες θα γνωρίσουν πιο νωρίς τα συμπτώματα της πρεσβυωπίας, ενώ οι μύωπες αργότερα. Αποτελεί μία αναπόφευκτη εξέλιξη για όλο τον άνθρωπο και αφορά κοντά στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο. Διορθώνεται με κοντινά ή πολυεστιακά γυαλιά οράσεως καθώς  και με πολυεστιακούς φακούς επαφής